Most San Giorgio to obecnie jeden z najnowocześniejszych mostów w Europie. Most został zaprojektowany w krótkim czasie przez światowej sławy architekta Renzo Piano (m.in. współautora Centre Georges Pompidou w Paryżu). Zastępuje most Morandi, który zawalił się 14 sierpnia 2018 r. Aby uzyskać lekki zwiewny most z belek stalowych, Piano oparł projekt na konstrukcji kadłuba okrętu, co przywodzi na myśl wielowiekową historię Genui jako miasta portowego. Konstrukcja ma długość 1100 m, 30 m szerokości i około 56 m wysokości. Czas budowy jest rekordowy jak na włoskie standardy: został ukończony w zaledwie 15 miesięcy. Koszt sięgnął 200 mln euro. Łącznie zużyto 67.000 m3 betonu oraz 237 elementów stalowych o łącznej masie ponad 17 tys. t. Most imponuje nie tylko ze względu na jego elegancki wygląd, ale także z powodu wielu technicznych udoskonaleń. Widoczne na pierwszy rzut oka są fotowoltaiczne panele wzdłuż bocznych chodników. W ciągu dnia produkują one energię elektryczną, która jest używana do oświetlenia w nocy. Maszty upamiętniają 43 ofiary zawalenia się mostu Morandi. Szczególny nacisk położono na kwestie bezpieczeństwa i monitoringu stanu technicznego: specjalny robot o wadze ok. 2 t z włókien węglowych cztery razy w roku dokonuje inspekcji robiąc 20000 zdjęć, które są porównywane za pomocą specjalnego oprogramowania ze odpowiednimi ujęciami z poprzedniej inspekcji tak, aby można było zidentyfikować wszelkie zmiany. Most jest też wyposażony w 250 czujników do monitoringu. Siedem systemów wentylacyjnych zapobiega słonej kondensacji wody i tym samym zmniejsza szkody korozyjne w stalowej konstrukcji. Otwarcie mostu nastąpiło w początkach sierpnia 2020 r., ale systemy monitoringu i konserwacji nadal są rozbudowywane.